Ik kan niet volgen met het verwerken van al mijn stof. Maar gelukkig was het kerstvakantie, met ondanks alle feesten toch enkele rustige avonden thuis. En dus moest mijn pastelkleurig verfstrepen-stofje er aan geloven en maakte ik het Jannike jurkje uit La Maison Victor.
Het stofje
Het ontwerp was een poging om met meerdere “verf”-lagen te werken en toch een seamless herhalend patroon te maken. Dat is niet simpel en dus is het niet 100% naadloos geworden. Maar dat valt niet op in het Jannike-kleedje.
Ik heb de stof ontworpen in Photoshop Elements, en daarna besteld bij Spoonflower. Het is geprint op 100% katoen, hun zogenaamde Petal Signature Cotton. Dat is het goedkoopste substraat bij Spoonflower, dus ideaal voor een ontwerp waar je niet 100% zeker van bent maar wanneer je het toch niet kunt laten om het te laten printen. Voor kinderkleedjes, kinderrokjes, kinderhemdjes,… is het trouwens helemaal okee. Het kreukelt wel nogal, maar dat is met alle katoenen stofjes het geval. Het strijkt gelukkig “gelijk ne zakdoek”. Met dank aan mijn stoomstrijkijzer.
Het verwerken van zo’n quilt-weight stofje is ook heel gemakkelijk. Het is een beetje stug en dus schuift en glibbert het niet onder de naald. Ook heel leuk wanneer je een rits moet inzetten, zoals bij het Jannike-jurkje.
Het naaipatroon
Dezelfde stof had ik eerder al gebruikt voor een Alma-rok (een Fibremood-patroon) voor grote zus. Maar die rok is geen echte aanrader, vind ik: veel te veel een patattenzak. Gelukkig kan mijn 9-jarige miss Twiggy eender wat aan haar kapstoklijfje hangen en er toch nog hip uitzien. Dus zij was tevreden. Toch wilde ik met het restant van de stof (iets minder dan een meter overschot van mijn 2 meter) geen tweede Alma-rok voor de kleine zus meer maken.
Twee stofrestanten werden dan een Jannike-kleedje: een restje voeringstof, en het restje verfstrepen-stof. Het Jannike-kleedje is kort, dat kan je op de foto in het tijdschrift (La Maison Victor) al zien. In deze eerste poging heb ik maar 2 centimeters extra aan de zoom getekend, omdat ik een maat groter nam dan de bedoeling (op de groei, weet je wel). Een volgende keer mag dat zeker 4 cm zijn. Het kleedje valt ook vrij smal aan de schouders. Eva is net 4 jaar en ik heb een maat 110 gemaakt. Het past perfect rond haar schouders, is iets breder dan strikt nodig rond haar borst maar is dus waarschijnlijk véél te kort en mogelijk ook te smal voor een 5-jarige. Zeker als je weet dat Eva aan de kleine kant is.
In La Maison Victor wordt zelden gewerkt met een voering. Ook bij dit patroon gebeurt de afwerking met een “beleg”. Het is nochtans niet zoveel moeilijker om een simpel kleedje als dit te voeren, en véél mooier en aangenamer om te dragen.
Het resultaat
Poseren is niet aan zo’n kleintje besteed, en ik ben ook geen goede fotograaf. Wat eigenlijk wil zeggen dat ik te lui ben om de juiste lichtomstandigheden af te wachten en er tegen op zie om Eva exact op zo’n moment in een kleedje te wurmen voor dé perfecte foto. Dus zijn de fotootjes genomen na school, toen ze me zo graag wou helpen met worteltjes koken. Het kleedje had ze al twee dagen achtereen aan. De kreukels vallen dan eigenlijk nog mee.
Wat waarschijnlijk opvalt, is de héél grote kraag. Dat is wel leuk, maar niet zo praktisch: de kraag wipt de hele tijd omhoog. Een volgende keer maak ik de kraag wat meer bescheiden, denk ik.
Maar het is wél een mooi kleedje geworden, al zeg ik het zelf.
